دی ساکاریدها از دو مونوساکارید تشکیل شده اند و ممکن است کاهنده یا غیرکاهنده باشند. حتی یک دی ساکارید احیا کننده فقط یک انتهای احیا کننده خواهد داشت، زیرا دی ساکاریدها توسط پیوندهای گلیکوزیدی که حداقل از یک کربن آنومری تشکیل شده است در کنار هم نگه داشته می شوند.
آیا دی ساکاریدها می توانند به عنوان قندهای کاهنده عمل کنند؟
به همین ترتیب، برخی دی ساکاریدها مانند مالتوز و لاکتوز حاوی همی استال هستند. آنها همچنین قندهای کاهنده هستند که تست Fehlings، Benedict یا Tollens مثبت می دهند (تصویر تست لاکتوز مثبت در ادامه آمده است).
چرا دی ساکاریدها قندهای کاهنده نیستند؟
دی ساکاریدها از دو مونوساکارید تشکیل می شوند و می توانند به دو دسته کاهنده یا غیر احیاکننده طبقه بندی شوند.دی ساکاریدهای غیر احیا کننده مانند ساکارز و ترهالوز دارای پیوندهای گلیکوزیدی بین کربن های آنومریک خود هستند و بنابراین نمی توانند به شکل زنجیره باز با گروه آلدئیدیتبدیل شوند. آنها در شکل چرخه ای گیر کرده اند.
آیا همه دی ساکاریدها به عنوان عامل کاهنده عمل می کنند چرا؟
دی ساکاریدهای غیر احیاکننده
این دی ساکاریدها به عنوان یک عامل کاهنده رفتار نمی کنند زیرا گروه عاملی آلدهیدی یا کتونیک آزاد ندارند. گروه‌های عاملی هر دو مونوساکارید در فرآیند تشکیل پیوند گلیکوزیدی مصرف می‌شوند.
کدام دی ساکاریدها کاهش می دهند؟
دی ساکاریدهای احیاکننده، که در آن یک مونوساکارید، قند احیاکننده جفت، هنوز دارای واحد همی استال آزاد است که می تواند به عنوان یک گروه آلدهید احیاکننده عمل کند. لاکتوز، مالتوز و سلوبیوز نمونه‌هایی از دی ساکاریدهای احیاکننده هستند که هر یک دارای یک واحد همی استال هستند که واحد دیگر توسط پیوند گلیکوزیدی اشغال شده است که …
