گزانتین ها (1H-purine-2, 6(3H, 7H)-diones) آلکالوئیدهای هتروسیکلیک طبیعی مبتنی بر پورین هستند. آنها برای اولین بار در 1817 توسط شیمیدان آلمانی Emil Fisher کشف شدند و بعداً نام "گزانتین" در سال 1899 ابداع شد [13].
زانتین در کجای بدن یافت می شود؟
Xanthine: ماده ای که در کافئین، تئوبرومین، و تئوفیلین یافت می شود و در چای، قهوه و کولاها یافت می شود از نظر شیمیایی، گزانتین یک پورین است. یک بیماری ژنتیکی متابولیسم گزانتین به نام گزانتینوری وجود دارد که به دلیل کمبود آنزیم گزانتین دهیدروژناز برای پردازش گزانتین در بدن لازم است.
آیا گزانتین بد هستند؟
متیل گزانتین ها توسط سیتوکروم P450 در کبد متابولیزه می شوند. اگر گزانتین بلعیده شود، استنشاق شود یا در معرض چشم قرار گیرد می تواند مضر باشد و در صورت استفاده موضعی ممکن است باعث واکنش آلرژیک شود.
زانتین برای چه استفاده می شود؟
عمده استفاده از مشتقات گزانتین برای تسکین برونکواسپاسم ناشی از آسم یا بیماری مزمن انسدادی ریه است. پرمصرف ترین گزانتین تئوفیلین است.
سه گزانتین چیست؟
سه گزانتین، کافئین، تئوفیلین و تئوبرومین در گیاهان وجود دارند. آنها از نظر کیفی مشابه هستند اما از نظر قدرت به طور قابل توجهی متفاوت هستند: چای حاوی کافئین و تئوفیلین است.
