ویتامین B2 که ریبوفلاوین نیز نامیده می شود، یکی از 8 ویتامین B است. همه ویتامین های B به بدن کمک می کنند تا غذا (کربوهیدرات ها) را به سوخت (گلوکز) تبدیل کند، که برای تولید انرژی استفاده می شود. این ویتامین‌های B که اغلب به عنوان ویتامین‌های B کمپلکس شناخته می‌شوند، به سوخت و ساز چربی‌ها و پروتئین در بدن کمک می‌کنند.
مزایای ریبوفلاوین چیست؟
ویتامین B2 به تجزیه پروتئین ها، چربی ها و کربوهیدرات ها کمک می کند نقش حیاتی در حفظ انرژی بدن دارد. ریبوفلاوین به تبدیل کربوهیدرات ها به آدنوزین تری فسفات (ATP) کمک می کند. بدن انسان ATP را از غذا تولید می کند و ATP همانطور که بدن به آن نیاز دارد، انرژی تولید می کند.
اگر ریبوفلاوین کافی دریافت نکنید چه اتفاقی می افتد؟
کمبود ریبوفلاوین می‌تواند باعث اختلالات پوستی، زخم‌های گوشه‌های دهان، تورم و ترک‌خوردگی لب‌ها، ریزش مو، گلودرد، اختلالات کبدی و مشکلات تولید مثلی شود. سیستم های عصبی.
آیا ریبوفلاوین زیاد برای شما مضر است؟
خطر اولیه B-2 اضافی آسیب به کبد است. با این حال، ریبوفلاوین بیش از حد، یا سمیت ریبوفلاوین، نادر است. برای مصرف بیش از حد ریبوفلاوین به طور طبیعی، تقریباً غیرممکن است که باید مقادیر زیادی غذا بخورید.
علائم کمبود B2 چیست؟
علائم و نشانه‌های کمبود ریبوفلاوین (همچنین به عنوان آریبوفلاوینوز شناخته می‌شود) شامل اختلالات پوستی، پرخونی (خون اضافی) و ادم دهان و گلو، استوماتیت زاویه‌ای (ضایعات در گوشه‌های دهان) است.) ، کیلوز (لپ های متورم، ترک خورده)، ریزش مو، مشکلات تولید مثل، گلودرد، خارش و قرمزی …
