اگرچه اولین گزارش سیستماتیک سودگرایی توسط جرمی بنتام (1748-1832) ایجاد شد، بینش اصلی انگیزه دهنده نظریه خیلی زودتر رخ داد. این بینش این است که رفتار اخلاقی مناسب به دیگران آسیب نمی رساند، اما در عوض باعث افزایش شادی یا «مفید» می شود.
اصل سودمندی در فلسفه چیست؟
اصل سودمندی می‌گوید این است که اعمال یا رفتارها تا آنجا که باعث شادی یا لذت می‌شوند درست هستند، زیرا نادرست هستند زیرا تمایل به ایجاد ناراحتی یا درد دارند… بسیاری از سودگرایان معتقدند که لذت و درد حالت های عینی هستند و کم و بیش می توان آنها را کمیت کرد.
چه کسی اصل سودمندی را ایجاد کرد؟
برای مثال، جرمی بنتام، بنیانگذار فایده گرایی، فایده را اینگونه توصیف می کند: "آن خاصیت در هر شیئی که به موجب آن تمایل به تولید منفعت، مزیت، لذت، خیر یا خیر دارد. شادی… [یا] برای جلوگیری از وقوع شرارت، درد، شر یا ناراحتی برای طرفی که منفعت آن در نظر گرفته شده است.»
چه کسی اصل سودمندی را تعریف کرد؟
Bentham خود گفت که او اصل سودمندی را در نوشته های قرن هجدهم متفکران مختلف کشف کرد: جوزف پریستلی، یک روحانی مخالف انگلیسی که به دلیل کشف اکسیژن مشهور است. کلود آدرین هلوتیوس، نویسنده فرانسوی فلسفه احساس فیزیکی. چزاره بکاریا، حقوقدان ایتالیایی …
اصل سودمندی که به آن نیز معروف است چیست؟
سودگرایی یک نظریه اخلاقی قرن نوزدهمی است که اغلب با جرمی بنتام، جان استوارت میل و هنری سیدگویک مرتبط است. … بنتام این را اصل سودمندی نامید (همچنین با نام
بزرگترین اصل خوشبختی نیز شناخته می شود) اغلب به عنوان "بزرگترین خیر برای بیشترین تعداد" بیان می شود.
