آزتک ها در اوایل قرن شانزدهم از وانیل برای طعم دادن به شکلات استفاده می کردند، اما وانیلین تا قبل از 1858 جدا نشد، زمانی که زیست شیمیدان فرانسوی نیکلاس تئودور گوبلی آن را از عصاره وانیل متبلور کرد.
وانیلین کی و کجا کشف شد؟
وانیل بومی آمریکای جنوبی و مرکزی و دریای کارائیب است. و به نظر می رسد اولین افرادی که آن را کشت کرده اند توتوناک های سواحل شرقی مکزیک بوده اند. آزتک ها زمانی که توتوناک ها را در قرن پانزدهم فتح کردند وانیل را به دست آوردند. اسپانیایی ها نیز به نوبه خود، زمانی که آزتک ها را فتح کردند، آن را بدست آوردند.
وانیلین اولین بار کجا پیدا شد؟
خود
وانیلین برای اولین بار توسط نیکلاس-تئودور گوبلی در سال 1858 از غلاف وانیل جدا شد (اگرچه او فکر می کرد که فرمول آن C10H است. 6O2، نه C8H۸O 2). مسیر بیوسنتزی با فنیل آلانین شروع می شود.
وانیلین چگونه پیدا شد؟
وانیلین برای اولین بار به عنوان یک ماده نسبتاً خالص در سال 1858 توسط Nicolas-Theodore Gobley جدا شد، که آن را با تبخیر عصاره وانیل تا خشک شدن و تبلور مجدد مواد جامد حاصل از آب داغ به دست آورد..
تفاوت وانیل و وانیل چیست؟
وانیلین ترکیب شیمیایی طبیعی است که ما آن را به عنوان عطر و طعم اصلی وانیل می شناسیم. و اگرچه عصاره واقعی وانیل از وانیلین تشکیل شده است (به علاوه ترکیبات کمتری که به سطوح مختلف پیچیدگی آن می افزایند)، گاهی اوقات وانیلین تمام چیزی است که برای ایجاد طعم آشنا نیاز دارید.
