Allude به معنای ارجاع غیر مستقیم به چیزی است. معمولاً با to دنبال می شود، مانند زمانی که یک چیز به چیز دیگری اشاره می کند. Elude، که منشأ مشابهی با اشارهدارد، به معنای "فرار کردن" یا "گریز از ادراک یا درک" است. برای یادآوری، به خاطر داشته باشید که فرار با E شروع می شود، درست مانند فرار و فرار.
مخالف کنایه چیست؟
کنایه. متضادها: مشخص کردن، نشان دادن، اعلام، ذکر، بیان کردن. مترادف: اشاره، نشان دادن، پیشنهاد، اشاره، دلالت، تلقین، اشاره، دلالت، صمیمی.
آیا املای آن گریز است یا کنایه؟
Allude عبارت است از پیشنهاد یا جلب توجه غیرمستقیم به چیزی، برای مثال: او راهی داشت که به ژان اشاره کند اما هرگز نامش را نگفت. در حالی که فرار به معنای فرار یا اجتناب از کسی یا چیزی است: دزد ماه ها از مقامات فرار کرد.
چگونه ایلود یا کنایه را به خاطر می آورید؟
تفاوت را به خاطر بسپارید
کنایه با نگاه کردن به حرف اول آنهاست. Elude با E شروع می شود و Escape هم همینطور. فرار کردن یعنی فرار. کنایه با A شروع می شود و غایب نیز همینطور.
آیا کنایه و کنایه یکی است؟
کنایه یک مرجع غیرمستقیم است، در حالی که توهم چیزی است که غیر واقعی یا نادرست است. هر یک از اسم‌ها یک شکل فعل مرتبط دارند: اشاره به «به طور غیرمستقیم اشاره کردن» و توهم (کلمه‌ای که خیلی رایج نیست)، که ممکن است به معنای «فریب دادن یا فریب دادن» یا «تعرض یک توهم» باشد..
