از تجویز مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین (ARB) برای بیماران در معرض خطر بالای حوادث عروقی یا اختلال عملکرد کلیوی خودداری کنید. این ترکیب پیامدهای ضعیف را کاهش نمی دهد و منجر به عوارض جانبی بیشتری نسبت به مهارکننده ACE یا ARB به تنهایی می شود.
چه زمانی باید از ACEI و ARB با هم استفاده کنید؟
دو نشانه برای درمان ترکیبی با مهارکننده‌های ACE و ARB به‌طور برجسته در ادبیات ذکر شده است: نارسایی قلبی و CKD با پروتئینوری.
چرا گاهی اوقات مهارکننده های ACE و ARB با هم تجویز می شوند؟
سنتز داده ها: مهارکننده های ACE مسدود ناقص سیستم رنین-آنژیوتانسین را ایجاد می کنند که گاهی منجر به از دست دادن کنترل فشار خون می شود. افزودن ARB در تئوری ممکن است فشار خون را بیشتر کاهش دهد.
ARB یا مهارکننده های ACE بهتر است؟
ARB ها برای بیمارانی که واکنش های نامطلوب به مهارکننده های ACE دارند ترجیح داده می شوند. (SOR: A، بر اساس یک متاآنالیز.) ARBها نسبت به مهارکننده‌های ACE سرفه کمتری ایجاد می‌کنند و بیماران به دلیل عوارض جانبی احتمال کمتری دارند که ARB را قطع کنند.
چه کسانی نباید ARB مصرف کنند؟
از ARB اجتناب کنید اگر:
- به ARBها یا مواد غیرفعال آنها حساسیت دارند.
- دارای سطوح پایین سدیم در خون.
- یک مورد جدی نارسایی احتقانی قلب دارید.
