یک فیبر کریستال فوتونی ساخته شده از کریستال فوتونیک دو بعدی با هسته هوا توسط P. Russell در 1992 اختراع شد و اولین PCF در کنفرانس فیبر نوری (OFC) گزارش شد. در سال 1996 [2].
چه کسی بلورهای فوتونی را کشف کرد؟
پروفسور Eli Yablonovitch از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، بلورها را در دهه 1980 پیشنهاد و ایجاد کرد. آنها در حال حاضر در پردازش داده ها و در راهنمای امواج برای جراحی لیزر استفاده می شود. آنها همچنین در پر پرندگان و پوست آفتاب پرست کشف شده اند.
چرا فیبر کریستال فوتونی مانند فیبر نوری نیست؟
به دلیل توانایی آن در محدود کردن نور در هسته های توخالی یا با ویژگی های محصور نشدن در فیبر نوری معمولی، PCF اکنون کاربردهایی در ارتباطات فیبر نوری، لیزرهای فیبر، پیدا می کند. دستگاه های غیر خطی، انتقال توان بالا، حسگرهای گاز بسیار حساس و سایر مناطق.
فیبرهای نوری چه زمانی بیرون آمدند؟
فیبر نوری با موفقیت در 1970 توسط Corning Glass Works توسعه یافت، با تضعیف کافی برای مقاصد ارتباطی (حدود 20 دسی بل در کیلومتر) و در همان زمان لیزرهای نیمه هادی GaAs توسعه یافته که فشرده بودند و بنابراین برای انتقال نور از طریق کابل های فیبر نوری برای مسافت های طولانی مناسب بودند.
فیبر بلور فوتونی چگونه ساخته می شود؟
اثر bandgap – الیاف هدایت کننده با شاخص کم
الیاف باند گپ فوتونیک بر اساس مکانیسم های فیزیکی اساساً متفاوت از الیاف هدایت کننده M-TIR هستند. در یک فیبر PBG، هسته با ایجاد یک نقص در ساختار PBG (به عنوان مثال یک سوراخ هوای اضافی) ایجاد می‌شود، در نتیجه ناحیه‌ای ایجاد می‌شود که نور می‌تواند در آن انتشار یابد.
