لازم نیست هر کلمه ای را در سربگویید تا بتوانید آنچه را که می خوانید بفهمید. … شما نیازی به تلفظ آنها ندارید (با صدای بلند یا در ذهن خود) برای دریافت همان درک. با این حال، موقعیت هایی وجود دارد که شما بدون گفتن کلمات در ذهن خود مطالعه می کنید. برای مثال، به زمانی که در حال رانندگی هستید فکر کنید.
آیا با صدای بلند در ذهن خود می خوانید؟
پدیده "گفتار درونی" وجود دارد که به این حس اشاره دارد که شما می توانید در حال فکر کردن خود "بشنوید". این همان " صدای خاموش" است که فعالیت های روزانه شما را روایت می کند. وقتی تصور می کنید چه چیزی ممکن است به کسی بگویید و چه پاسخی می دهد، به نوعی صدایی را "می شنوید"، اما می دانید که این صدای واقعی نیست.
آیا باید با صدای بلند بخوانید یا در ذهن؟
طبق مطالعه جدیدی از دانشگاه واترلو در انتاریو، کانادا، باید آن را با صدای بلند بخوانید. این تحقیق که در ژورنال Memory منتشر شده است، نشان می‌دهد که خواندن و صحبت کردن متن با صدای بلند روش مؤثرتری برای به خاطر سپردن اطلاعات نسبت به خواندن بی‌صدا یا شنیدن صدای بلند آن است.
آیا خواندن در ذهن شما طبیعی است؟
افرادی که صداها را تصور می کنند ممکن است آنقدرها هم دیوانه نباشند. مطالعه مجله علوم اعصاب شناختی نشان می دهد که خوانندگان در حالی که دیالوگ ها را در کتاب ها محو می کنند، صداها را در ذهن خود بیان می کنند - همانطور که گوینده را تصور می کنند.
چرا می توانم صحبت های خودم را در ذهنم بشنوم؟
همچنین به عنوان " گفتگوی درونی"، "صدای درون سر شما" یا "صدای درونی" نیز گفته می شود، مونولوگ درونی شما نتیجه مکانیسم های خاصی از مغز است که باعث می شود بدون اینکه واقعاً صحبت کنید و صدا ایجاد کنید، صحبت های خود را در سر خود "بشنوید ".
