بیشتر زندانیان آنقدر مریض بودند که ژاپنی ها در ابتدا قصد داشتند به آنها اجازه دهند تا از گرسنگی بمیرند و بسیاری را مجبور به جمع آوریدر جنگل های اطراف برای غذا بکنند. با این حال، در 9 ژوئن 1945 تصمیم گرفته شد که گروه دیگری متشکل از 75 مرد را به راهپیمایی نهایی بفرستند.
چه کسی مسئول راهپیمایی مرگ سانداکان بود؟
در سال 2005، Tham و Lynette تنها مسئول شناسایی مسیر راهپیمایی های مرگ سانداکان-راناو بودند، از جمله بخش میانی که مدت ها فراموش شده بود، که برای شصت سال گم شده بود..
راهپیمایی مرگ سانداکان چه زمانی برگزار شد؟
در 1945، 2434 اسرای متفقین با تهدید اسلحه توسط اسیرکنندگان ژاپنی در جنگل های بارانی بورنئو رژه رفتند. فقط شش نفر زنده ماندند. بیش از 60 سال بعد، من تصمیم گرفتم آن رویداد را دوباره دنبال کنم و به بازگرداندن داستان به خانه کمک کنم.
چرا ژاپنی ها اردوگاه اسیران جنگی سانداکان را تأسیس کردند؟
در ژوئیه 1942، اردوگاه های اسرای جنگی ژاپنی در سانداکان حدود 1500 استرالیایی را پذیرفتند که بیشتر آنها از سنگاپور اسیر شده بودند و برای ساختن یک فرودگاه نظامی برای ژاپنی ها به اینجا آورده شدند.; این تاریخ به عنوان آغاز اردو در نظر گرفته شده است.
چند زندانی از سانداکان جان سالم به در بردند و چگونه زنده ماندند؟
فقط شش سرباز، که همگی استرالیایی بودند، با فرار به جنگل از راهپیمایی های مرگ سانداکان جان سالم به در بردند: کیت بوتریل، گردان 2/19 (به همراه موخهام، شورت و یکی دیگر که در جنگل جان باخت) بمباردیر ریچارد دیک بریثویت، هنگ میدانی 2/15 استرالیا (به تنهایی به جنگل فرار کرد)
