جداسازی ایزوتوپ فرآیند متمرکز کردن ایزوتوپ های خاص یک عنصر شیمیایی با حذف ایزوتوپ های دیگر است. استفاده از نوکلیدهای تولید شده متنوع است. بیشترین تنوع در تحقیقات استفاده می شود. از نظر تناژ، جداسازی اورانیوم طبیعی به اورانیوم غنی شده و اورانیوم ضعیف شده بزرگترین کاربرد است.
ایزوتوپ ها چگونه از هم جدا می شوند؟
روشهای آماری به طور کلی
شش روش جداسازی ایزوتوپی که تاکنون توضیح داده ایم (انتشار، تقطیر، سانتریفیوژ، انتشار حرارتی، واکنش های تبادلی، و الکترولیز ) همه با درجاتی از موفقیت روی اورانیوم یا هیدروژن یا هر دو آزمایش شده اند.
جداسازی ایزوتوپ الکترومغناطیسی چیست؟
یکی از اولین تکنیک های غنی سازی موفق، جداسازی ایزوتوپ الکترومغناطیسی (EMIS)، بود که در آن از آهنرباهای بزرگ برای جداسازی یون های دو ایزوتوپ استفاده می شود… در فرآیند EMIS اورانیوم، یون های اورانیوم در یک محفظه تخلیه شده (به نام "تانک") که در یک میدان مغناطیسی قوی قرار دارد، تولید می شود.
چرا جداسازی ایزوتوپ ها دشوار است؟
جداسازی نسخه‌های مختلف عناصر-ایزوتوپ‌ها- کار بسیار دشواری است: آنها فقط با یک یا دو نوترون اضافی تفاوت دارند، تفاوت بی‌نهایت در جرم. … تفاوت چند نوترون در یک ایزوتوپ می تواند دنیایی از تفاوت در مفید بودن آن ایجاد کند.
آیا می توان ایزوتوپ ها را با استفاده از خواص فیزیکی جدا کرد؟
نظریه جدایی ایزوتوپ در خواص فیزیکی متفاوت بین ایزوتوپ های مربوط به جرم مربوطه آنها نهفته است. … موارد دیگر شامل دستکاری جرم ایزوتوپ ها از طریق فرآیندهای مختلف است که منجر به جداسازی می شود (سانتریفیوژ گاز).
