اولین آزمایش با آویزها با ساخت گنبد رومی در قرن دوم تا سوم پس از میلاد شروع شد، در حالی که توسعه کامل شکل در قرن ششم روم شرقی در ایاصوفیه در قسطنطنیه.
چه کسی آویزان را اختراع کرد؟
رومیان اولین کسانی بودند که گنبدهای آویزان را در قرن دوم تا سوم پس از میلاد آزمایش کردند. آنها حمایت از یک گنبد بر روی یک فضای محصور مربع یا چند ضلعی را به عنوان یک چالش معماری خاص می دیدند.
در معماری بیزانس چه چیزی وابسته است؟
وابسته، در معماری، قطعه مثلثی از یک سطح کروی، که گوشه های بالایی یک اتاق را پر می کند، به منظور تشکیل، در بالا، یک تکیه گاه دایره ای برای یک گنبدبا این حال، معماران بیزانسی باقی مانده بودند که امکانات تعلیق را بشناسند و آن را به طور کامل توسعه دهند.
چرا آویز در معماری استفاده می شود؟
معمولاً تزئین شده و چهار تا گنبد، آویزهای گنبد را به گونه‌ای جلوه می‌دهند که گویی در هوا آویزان است، مانند «آویز». این کلمه از pendens لاتین به معنای "آویزان" است. آویزها برای تثبیت یک گنبد گرد بر روی یک قاب مربع استفاده می‌شوند که در نتیجه فضای باز داخلی عظیمی در زیر گنبد ایجاد می‌شود.
چگونه بیزانسی ها یک آویز ساختند؟
تکنیک های ساختمانی و مهندسی
چگونه یک گنبد بزرگ و گرد را روی یک اتاق مربع شکل قرار دهید؟ مهندسان بیزانسی به استفاده ساختاری از آویزها برای بالا بردن گنبدها به ارتفاعات جدید روی آوردند با این تکنیک، یک گنبد می تواند از بالای یک استوانه عمودی، مانند یک سیلو، بلند شود و به آن ارتفاع بدهد. گنبد.
