کپسول آتش نشانی یک وسیله حفاظت آتش فعال است که برای خاموش کردن یا کنترل آتش‌های کوچک، اغلب در شرایط اضطراری استفاده می‌شود. برای استفاده در آتش‌های غیرقابل کنترل، مانند آتش‌سوزی که به سقف رسیده است، کاربر را به خطر می‌اندازد، یا نیاز به تخصص تیم آتش‌نشانی دارد، در نظر گرفته نشده است.
اولین کپسول آتش نشانی چه زمانی اختراع شد؟
یک کپسول آتش نشانی قابل حمل تحت فشار، "خاموش کننده" توسط کاپیتان بریتانیایی جورج ویلیام مانبی اختراع شد و در 1816 به 'کمیسیون امور پادگان' نشان داده شد. این شامل یک ظرف مسی از 3 گالن (13.6 لیتر) محلول خاکستر مروارید (کربنات پتاسیم) بود که در داخل فشرده …
کپسول آتش نشانی مدرن چه زمانی ساخته شد؟
نخستین نسخه کپسول آتش نشانی مدرن قابل حمل توسط کاپیتان جورج ویلیام مانبی در 1819 اختراع شد که از یک ظرف مسی 3 گالن (13.6 لیتر) خاکستر مروارید تشکیل شده بود. کربنات پتاسیم) محلول تحت فشار هوای فشرده.
اولین بار در کجا از کپسول آتش نشانی استفاده شد؟
اولین کپسول آتش نشانی که سابقه ای از آن وجود دارد در انگلستان در سال ۱۷۲۳ توسط آمبروز گادفری، شیمیدان مشهور آن زمان، به ثبت رسید. این شامل یک کاسه مایع اطفاء حریق حاوی یک محفظه اسپند باروت بود.
کپسول های آتش نشانی قدیمی با چه چیزهایی پر می شدند؟
"نارنجک های آتش" شیشه ای با آب نمک یا با تتراکلرید کربن پر شده بودند (همچنین در بسیاری از خاموش کننده های قوطی اولیه یافت می شود). آنها در پرانتز روی دیوار نزدیک جایی که احتمال آتش سوزی وجود داشت نشستند.
