آنها در انتهای خود به سارکولما می‌چسبند، به طوری که میوفیبریل‌ها میوفیبریل‌ها دو رشته پروتئینی میوفیبریل‌ها در سلول‌های عضلانی هستند. این دو پروتئین میوزین و اکتین هستند و پروتئین های انقباضی هستند که در انقباض عضلانی نقش دارند. این دو رشته یک رشته ضخیم هستند که بیشتر از میوزین تشکیل شده است و یک رشته نازک که بیشتر از اکتین تشکیل شده است. https://en.wikipedia.org › wiki › میوفیلامنت
میوفیلامنت - ویکی پدیا
کوتاه شدن، کل سلول عضلانی منقبض می شود (شکل 19.34). … ظاهر مخطط بافت عضله اسکلتی در نتیجه باندهای تکراری پروتئین های اکتین و میوزین است که در طول میوفیبریل ها وجود دارند.
سرهای میوزین به چه چیزی متصل می شوند؟
سرهای کروی میوزین اکتین را می‌بندند و پل‌های متقاطع بین رشته‌های میوزین و اکتین ایجاد می‌کنند. (بیشتر…) علاوه بر اتصال اکتین، سرهای میوزین ATP را متصل کرده و هیدرولیز می‌کنند، که انرژی لازم برای حرکت فیلامنت را فراهم می‌کند.
سرهای میوزین به کجا متصل می شوند؟
هنگامی که عضلات منقبض می شوند، سرهای کروی رشته های ضخیم میوزین به محل اتصال روی رشته های نازک اکتین می چسبند و آنها را به سمت یکدیگر می کشند. از آنجایی که رشته های نازک در خط Z لنگر انداخته اند، لغزش رشته ها باعث کوتاه شدن هر سارکومر - و در نتیجه رشته های عضلانی - می شود.
میوزین به چه چیزی متصل می شود؟
میوزین در محل اتصال پروتئین اکتین کروی به اکتین متصل می شود. میوزین محل اتصال دیگری برای ATP دارد که در آن فعالیت آنزیمی ATP را به ADP هیدرولیز می کند و یک مولکول فسفات معدنی و انرژی آزاد می کند. اتصال ATP باعث می شود که میوزین اکتین را آزاد کند و به اکتین و میوزین اجازه می دهد از یکدیگر جدا شوند.
چه چیزی سارکولما را به هم متصل می کند؟
در مرکز سارکومر خط M قرار دارد، جایی که رشته های ضخیم توسط پروتئین M و میوزین به هم متصل می شوند. دو کمپلکس ساختاری اصلی که در ارتباط بین پروتئین‌های سارکومریک و ماتریکس خارج سلولی دخیل هستند عبارتند از کمپلکس اینتگرین پوشاننده غشاء و کمپلکس دیستروفین
