استخوان فشرده متراکم است و از استئون ها تشکیل شده است، در حالی که استخوان اسفنجی چگالی کمتری دارد و از ترابکول تشکیل شده است. عروق خونی و اعصاب از طریق سوراخ های مغذی وارد استخوان می شوند تا استخوان ها را تغذیه و عصب دهی کنند.
آیا ترابکولها در استخوان اسفنجی یا استخوان فشرده قرار دارند؟
بافت استخوانی فشرده از استئون ها تشکیل شده و لایه خارجی همه استخوان ها را تشکیل می دهد. بافت استخوان اسفنجی از ترابکول تشکیل شده است و قسمت داخلی همه استخوان ها را تشکیل می دهد.
ترابکولاها کجا یافت می شوند؟
استخوان ترابکولار که به آن استخوان اسفنجی نیز می گویند، استخوان متخلخلی است که از بافت استخوانی ترابکولار تشکیل شده است. می توان را در انتهای استخوان های بلند مانند استخوان ران یافت، جایی که استخوان در واقع جامد نیست اما پر از سوراخ هایی است که با میله های نازک و صفحات بافت استخوانی به هم متصل شده اند.
چه چیزی فقط در استخوان فشرده یافت می شود؟
استخوان فشرده، که به آن استخوان کورتیکال نیز می گویند، استخوان متراکمی که در آن ماتریکس استخوانی به طور جامد با مواد آلی زمین و نمک های معدنی پر شده است، و تنها فضاهای کوچکی باقی می ماند که حاوی استئوسیت ها یا استخوان است. سلول. هر دو نوع در بیشتر استخوان ها یافت می شود.
تفاوت بین ترابکولا و استئون چیست؟
با این حال، برخلاف استئون‌ها، ترابکولاها کانال‌های مرکزییا کانال‌های سوراخ‌دار حاوی رگ‌های خونی، عروق لنفاوی و اعصاب ندارند. عروق و اعصاب استخوان اسفنجی از طریق فضاهای بین ترابکول ها حرکت می کنند و نیازی به گذرگاه جداگانه ندارند.
