اثر Haldane یک خاصیت هموگلوبین است که برای اولین بار توسط جان اسکات هالدن توصیف شد، که در آن اکسیژناسیون خون در ریه ها دی اکسید کربن را از هموگلوبین جابجا می کند و باعث افزایش حذف دی اکسید کربن می شود.. در نتیجه، خون اکسیژن دار تمایل کمتری به دی اکسید کربن دارد.
اثر بور در کجا رخ می دهد؟
اثر بور توانایی گلبول‌های قرمز را برای سازگاری با تغییرات محیط بیوشیمیایی توصیف می‌کند و ظرفیت اتصال هموگلوبین به اکسیژن را در ریه‌ها به حداکثر می‌رساند و همزمان اکسیژن رسانی را به بافت‌های دارای بیشترین تقاضا.
چرا اثر Haldane اتفاق می افتد؟
اثر Haldane به اثر O2 بر H+ اتصال به هموگلوبین اشاره دارد. با ورود RBC به گردش خون ریوی، O 2 در سراسر غشای RBC منتشر می شود و به هموگلوبین متصل می شود. اتصال O2 منجر به تغییرات آلوستریک در هموگلوبین (حالت T به حالت R) با از دست دادن H+ و CO می شود. 2
اثر Haldane و Bohr چیست؟
تفاوت اصلی بین اثر بور و هالدان در این است که اثر بور کاهش ظرفیت اتصال اکسیژن هموگلوبین با افزایش غلظت دی اکسید کربن یا کاهش pH است. در حالی که اثر Haldane کاهش ظرفیت اتصال دی اکسید کربن هموگلوبین با افزایش … است.
کجا CO2 به هموگلوبین متصل می شود؟
در داخل، کربنیک انیدراز دی اکسید کربن را به اسید کربنیک (H2CO3) (H2CO3) تبدیل می کند، که متعاقباً به بی کربنات (HCO-3) و H+ هیدرولیز می شود. یون H+ در گلبول های قرمزبه هموگلوبین متصل می شود و بی کربنات در ازای یک یون کلرید از گلبول های قرمز به بیرون منتقل می شود.
