در برخی موارد شدید، اندام های جلویی (پاهای جلویی) نیز تحت تأثیر قرار می گیرند و سگ های مبتلا ممکن است قادر به راه رفتن نباشند و ممکن است دچار بی اختیاری شوند. میلوپاتی دژنراتیو یک بیماری دردناک نیست و در نتیجه، سگ‌های مبتلا به‌رغم ناتوانی‌شان، عموماً خوب هستند و مشتاق ورزش هستند.
آیا سگ های مبتلا به DM احساس درد می کنند؟
به طور کلی، دیابت یک بیماری دردناک نیست. با این حال، داشتن انتهای عقبی ضعیف می‌تواند بر سایر نواحی بدن سگ - مانند گردن، شانه‌ها و اندام‌های جلویی - استرس وارد کند و باعث درد شود.
چگونه بفهمم که آیا سگ من مبتلا به میلوپاتی دژنراتیو است؟
علائم میلوپاتی دژنراتیو در سگها
- تاب خوردن در انتهای عقب هنگام ایستادن.
- در صورت هل دادن به راحتی می افتد.
- تلو تلو خوردن.
- کشیدن پنجه ها هنگام تلاش برای راه رفتن.
- خراشیدن پاها روی زمین هنگام راه رفتن.
- ناخن های پا که به طور غیر طبیعی ساییده شده اند.
- مشکل در راه رفتن.
- مشکل در برخاستن از حالت نشسته یا دراز کشیده.
مراحل نهایی میلوپاتی دژنراتیو در سگ ها چیست؟
مرحله 4 - تتراپلژی LMN و علائم ساقه مغز (~ بیش از 36 ماه) - در پایان بیماری، دژنراسیون می تواند پیشرفت کند تا گردن، ساقه مغز و ساقه مغز را درگیر کند. مغز بیماران قادر نخواهند بود هر چهار اندام را حرکت دهند، در تنفس مشکل دارند و در بلع و حرکت زبان مشکل دارند.
میلوپاتی دژنراتیو با چه سرعتی در سگ ها پیشرفت می کند؟
میلوپاتی دژنراتیو چقدر سریع پیشرفت می کند؟ متأسفانه DM خیلی سریع پیشرفت می کند. اکثر سگ هایی که مبتلا به میلوپاتی دژنراتیو تشخیص داده شده اند، در عرض شش ماه تا یک سال دچار پاراپلژیک می شوند.
