گیرنده جفت شده با پروتئینG (GPCR)، که گیرنده هفت گذر غشایی یا گیرنده هپتامارپیچی نیز نامیده می شود، پروتئینی واقع در غشای سلولی که به مواد خارج سلولی متصل می شود و سیگنال های این مواد را منتقل می کند. به یک مولکول درون سلولی به نام پروتئین G (پروتئین اتصال به نوکلئوتید گوانین).
پروتئین G در G به چه معناست؟
پروتئین های
G، همچنین به عنوان پروتئین های اتصال به نوکلئوتید گوانینشناخته می شوند، خانواده ای از پروتئین ها هستند که به عنوان سوئیچ های مولکولی در داخل سلول ها عمل می کنند و در انتقال سیگنال ها از انواع مختلف نقش دارند. محرک های خارج از سلول به داخل آن … پروتئین های G متعلق به گروه بزرگتری از آنزیم ها به نام GTPases هستند.
گیرنده های پروتئین G چه می کنند؟
گیرنده های جفت شده با پروتئین G (GPCRs) بزرگترین و متنوع ترین گروه گیرنده های غشایی در یوکاریوت ها هستند. این گیرنده‌های سطح سلولی
مانند یک صندوق ورودی برای پیام‌هایی به شکل انرژی نور، پپتیدها، لیپیدها، قندها و پروتئین‌ها عمل می‌کنند..
مسیر پروتئین G چیست؟
مسیر Gs مسیر سیگنال‌دهی سلولی اصلی است که باید توضیح داده شود، و بسیاری از مفاهیم کلیدی، از جمله پیام‌رسان دوم (۱۵))، فسفوریلاسیون پروتئین (16)، و مبدل های سیگنال (17، 18)، از مطالعه این مسیر به دست آمده اند.
چه نوع پروتئین های G سیگنال دهی GPCR را تنظیم می کنند؟
پروتئین‌های تنظیم‌کننده هتروتریمری متصل به نوکلئوتید گوانین (پروتئین‌های G) به‌طور مستقیم سیگنال‌های GPCRها را ارسال می‌کنند [3-5]. این پروتئین های G از زیر واحدهای α، β و γ تشکیل شده اند. زیرواحدهای β و γ به شدت مرتبط هستند و می توانند به عنوان یک واحد عملکردی در نظر گرفته شوند.
