بافت اپیتلیال دست نخورده باقی می ماند با تشکیل اتصالات محکم بین سلول ها. واحدهای عملکردی اساسی که تماس های چسبنده را در بین سلول ها ایجاد می کنند، رشته های اتصال محکم هستند که از پروتئین های غشایی مانند کلودین، اکلودین و تری سلولین تشکیل شده اند.
چه چیزی اتصالات محکم را تشکیل می دهد؟
پیوندهای محکم عمدتاً از طریق برهمکنش بین اعضای خانواده پروتئین‌های کلودین و سایر اجزای گذرنده مانند اکلودین، تری سلولین و مولکول‌های چسبنده پیوندی (JAMs) ایجاد می‌شوند..
اتصالات محکم برای چیست؟
اتصالات محکم مرز بین دامنه های سطح سلولی آپیکال و قاعده جانبی را در اپیتلیوم پلاریزه تشکیل می دهند و با محدود کردن اختلاط اجزای گذرنده اپیکال و قاعده جانبی از حفظ قطبیت سلول پشتیبانی می کنند…
اتصالات چگونه تشکیل می شوند؟
فرایند تشکیل پیوند برای یک همجنس. ادغام نیمه هادی های نوع n و نوع p جداگانه منجر به یک جامد منفرد می شود اما با اختلاف در الکترون و چگالی سوراخ. این تا زمانی جبران می‌شود که یک میدان الکتریکی داخلی مخالف، مهاجرت حامل را متوقف کند.
چه مولکولی می تواند از اتصالات محکم عبور کند؟
اینها شامل تعداد زیادی پروتئین گذرنده مانند claudins، مولکول های چسبنده پیوندی (JAMs)، گیرنده آدنوویروس کوکساکی (CAR) و اعضای پیوند محکم مرتبط با پروتئین مارول هستند. خانواده (TAMP)، از جمله marvelD3، اکلودین، و تری سلولین.
