اکثر فعال‌کننده‌ها با توالی اتصال عمل می‌کنند - به طور خاص به یک مکان تنظیم‌کننده DNA واقع در نزدیکی یک پروموتر و ایجاد برهمکنش پروتئین-پروتئین با ماشین‌های رونویسی عمومی (RNA پلیمراز و فاکتورهای رونویسی عمومی). ، در نتیجه اتصال دستگاه رونویسی عمومی به … را تسهیل می کند.
چگونه پروتئین های فعال کننده رونویسی و سرکوبگرها کار می کنند؟
فاکتورهای رونویسی پروتئین هایی هستند که با اتصال به DNA مجاور به روشن یا خاموش شدن ژن های خاص کمک می کنند. فاکتورهای رونویسی که فعال‌کننده‌های هستند، رونویسی یک ژن را افزایش می‌دهند. سرکوبگرها رونویسی را کاهش می دهند.
فاکتورهای رونویسی چگونه فعال می شوند؟
فعال‌سازی فاکتور رونویسی پیچیده است و ممکن است شامل مسیرهای انتقال سیگنال درون سلولی متعدد، از جمله کینازهای PKA، MAPKs، JAKs، و PKCs باشد که توسط گیرنده‌های سطح سلولی تحریک می‌شوند [8، 9]. عوامل رونویسی ممکن است مستقیماً توسط لیگاندهایی مانند مانند گلوکوکورتیکوئیدها و ویتامین‌های A و D [5] فعال شوند.
تقویت‌کننده‌های رونویسی چگونه کار می‌کنند؟
تقویت‌کننده‌ها توالی‌های تنظیم‌کننده اسید دئوکسی ریبونوکلئیک (DNA) هستند که محل‌های اتصالی برای پروتئین‌هایی فراهم می‌کنند که به فعال‌سازی رونویسی
(تشکیل اسید ریبونوکلئیک [RNA] توسط DNA) کمک می‌کنند. هنگامی که پروتئین هایی که تمایل خاصی به DNA دارند (پروتئین متصل به DNA) به یک تقویت کننده متصل می شوند، شکل DNA تغییر می کند.
پروتئین های فعال کننده برای بیان ژن معمولا چگونه کار می کنند؟
پروتئین‌های فعال‌کننده به مکان‌های تنظیم‌کننده روی DNA در نزدیکی نواحی پروموتر متصل می‌شوند که به عنوان کلیدهای روشن/خاموش عمل می‌کنند این اتصال فعالیت RNA پلیمراز و رونویسی ژن‌های مجاور را تسهیل می‌کند…. کنترل بیان ژن در یوکاریوت ها پیچیده تر از پروکاریوت ها است.
