عوامل کیلات کننده ترکیبات شیمیایی هستند که با یونهای فلز
واکنش داده و یک کمپلکس پایدار و محلول در آب تشکیل می دهند. آنها همچنین به عنوان chelants، chelators، یا عوامل جدا کننده شناخته می شوند. عوامل کیلیت دارای یک مرکز حلقه مانند هستند که حداقل دو پیوند با یون فلزی ایجاد می کند که اجازه دفع آن را می دهد.
نمونه هایی از عوامل کیلیت چیست؟
عوامل کیلیت زیر به صورت جداگانه یا مشترک در LiverTox مورد بحث قرار می گیرند:
- کلاتورهای آرسنیک. دیمرکاپرول.
- کلاتورهای مس (برای بیماری ویلسون) دیمرکاپرول. پنی‌سیلامین ترینتین. …
- کلاتورهای آهنی. دفراسیروکس دفریپرون دفروکسامین.
- شلاتورهای سرب. دیمرکاپرول. EDTA [در LiverTox نیست] …
- کلاتورهای جیوه. دیمرکاپرول.
شایع ترین عامل کیلیت چیست؟
کلسیم دی سدیم اتیلن دی آمین تترااستیک اسید (CaNa2EDTA) رایج ترین عامل کیل کننده است. این یک مشتق از اتیلن دی آمین تترا استیک اسید (EDTA) است. یک پلی آمینو پلی کربوکسیلیک اسید مصنوعی و از دهه 1950 یکی از پایه های اصلی برای درمان مسمومیت با سرب در دوران کودکی بوده است [12].
کلات کننده چیست کاربرد آن چیست؟
یک ترکیب شیمیایی که محکم به یون های فلزی متصل می شود. در پزشکی، عوامل کیلیت برای حذف فلزات سمی از بدن استفاده می شود. آنها همچنین در درمان سرطان در حال مطالعه هستند.
عوامل کیلیت چگونه کار می کنند؟
کلاتورها با اتصال به فلزات در جریان خون عمل می کنند هنگامی که به جریان خون تزریق می شوند، از طریق خون به گردش در می آیند و به فلزات متصل می شوند. به این ترتیب، شلاتورها تمام فلزات سنگین را در ترکیبی جمع آوری می کنند که از طریق کلیه ها فیلتر شده و در ادرار آزاد می شود.
