اصطلاحات تشریحی. اتصالات محکم که به نام اتصالات مسدود کننده یا zonulae occludentes (منفرد، zonula occludens) نیز شناخته می شوند، کمپلکس های اتصالی چند پروتئینی هستند که عملکرد متعارف آنها جلوگیری از نشت املاح و آب و مهر و موم کردن مسیر پاراسلولی است..
آیا اتصالات محکم در دستگاه گوارش یافت می شود؟
اتصال محکم یا zonula occludens، یک سد بین سلولی بین سلول های اپیتلیال در دستگاه گوارش و کبد و با محدود کردن حرکت آب و املاح در فضای بین سلولی ایجاد می کند. جداسازی فیزیکوشیمیایی محفظه های بافتی را حفظ می کند.
کدام نوع سلول ها اتصالات محکم داشتند؟
پیوندهای محکم بین سلول های اپیتلیال تصور می شود که هر دوی این نقش ها را دارند. اول، آنها به عنوان موانعی برای انتشار برخی از پروتئین های غشایی (و لیپیدها) بین نواحی آپیکال و قاعده جانبی غشای پلاسمایی عمل می کنند (شکل 19-2 را ببینید).
اتصال بین سلولی محکم چیست؟
اتصالات محکم سد بین سلولی پیوسته بین سلول‌های اپیتلیال را تشکیل می‌دهند.
نمونه ای از اتصال محکم چیست؟
اپیتلیوم های تنگ دارای اتصالات محکمی هستند که مانع از حرکت بیشتر بین سلول ها می شود. نمونه‌هایی از اپیتلیوم‌های تنگ عبارتند از توبول پیچیده دیستال، مجرای جمع‌آوری نفرون در کلیه، و مجاری صفراوی که از بافت کبد منشعب می‌شوند.
