Archaeopteryx شناخته شده است که از دایناسورهای گوشتخوار کوچک تکامل یافته است، زیرا ویژگی های بسیاری مانند دندان ها و دم بلند را حفظ کرده است. همچنین دارای یک استخوان جناغی، استخوان سینه، استخوان‌های توخالی با دیواره نازک ، کیسه‌های هوا در ستون فقرات، و پرهایی است که در اقوام کولوروسوری غیر پرندگان پرندگان نیز یافت می‌شود.
آرکئوپتریکس چه ویژگی های مشترکی با پرندگان داشت؟
بر خلاف همه پرندگان زنده، آرکئوپتریکس جنبه صاف، یک دم استخوانی بلند، گاسترالیا و سه چنگال روی بال داشت. شاید درختان با این حال، ویژگی های یک پرنده مدرن را نیز داشت که شامل پر، بال، فورکول و انگشتان کوچک شده بود (UCMP، 2009).
آیا تی رکس استخوان های توخالی داشت؟
استخوان‌های فسیلی دارای حفره‌های هوا برای سبک زندگی پرانرژی هستند. استخوان های توخالی دایناسورها ممکن است به آنهاپف کرده باشد تا سبک زندگی فعالی داشته باشند. یافته‌های فسیلی نشان می‌دهد که گروهی از دایناسورها که شامل Velociraptor و Tyrannosaurus rex می‌شد احتمالاً از همان سیستم تنفسی فوق‌العاده کارآمدی استفاده می‌کردند که امروزه پرندگان دارند.
آیا آرکئوپتریکس استخوان آرزو داشت؟
بر خلاف پرندگان امروزی دارای یک مجموعه کامل از دندان ها، یک دم استخوانی بلند و سه چنگال در بال خود بود که ممکن است برای گرفتن شاخه ها استفاده می شد. فاقد انگشتان کاملاً معکوس بود که بسیاری از پرندگان امروزی را قادر به نشستن می‌کرد. با این حال، Archaeopteryx دارای یک استخوان جناغی، بالها و پرهای نامتقارن "پرواز"، مانند یک پرنده بود.
آیا آرکئوپتریکس استخوان‌های پنوماتیکی داشت؟
یک مطالعه میکروتوموگرافی اخیر روی نمونه Daiting (Archaeopteryx albersdoerferi) نشان داد که تمام استخوان‌های جمجمه، کمربندهای شانه و استخوان‌های بال حاوی حفره‌های پنوماتیک داخلی هستند 12.
