Pelagra اولین بار در بین دهقانان اسپانیایی توسط دان گاسپار کاسال در 1735 شناسایی شد که یک بیماری پوستی نفرت انگیز بود که "mal de la rosa" نام داشت و اغلب با جذام اشتباه می شد. پلاگر را گاهی بیماری چهار Ds می نامند - درماتیت، اسهال، زوال عقل و مرگ.
پلاگرا چگونه شروع شد؟
پلاگر اولیه به دلیل رژیمی است که حاوی نیاسین و تریپتوفان کافی نیست پلاگر ثانویه به دلیل توانایی ضعیف استفاده از نیاسین در رژیم غذایی است. این می تواند در نتیجه اعتیاد به الکل، اسهال طولانی مدت، سندرم کارسینوئید، بیماری هارتناپ و تعدادی از داروها مانند ایزونیازید رخ دهد.
چه کسی پلاگر را در سال 1914 مطالعه کرد؟
در سال 1914، U. S. دکتر جوزف گلدبرگر از خدمات بهداشت عمومی (1874-1929) قبلاً به دلیل موفقیت خود در مبارزه با بیماری های همه گیر ایالات متحده شناخته شده بود، زمانی که از او خواسته شد در مورد پلاگر تحقیق کند.
چه زمانی درمان پلاگر پیدا شد؟
در 1937، محقق Conrad Elvehjem دریافت که اسید نیکوتین یا نیاسین، از پلاگر در سگ ها پیشگیری و درمان می کند. در انسان نیز کار می کند. نیاسین یکی از ویتامین های گروه B است. در طول دهه 1930، گام‌های بزرگی در درک نحوه عملکرد ویتامین‌ها در شیمی بدن ما برداشته شد.
پلاگرا کجا پیدا شد؟
Pelagra در مناطق فقیر جهان مانند آفریقا و هند رایج است که ذرت (یا ذرت) غذای اصلی است. زیرا ذرت منبع ضعیفی از تریپتوفان و نیاسین است. در ایالات متحده، پلاگر در اوایل دهه 1900 در جنوب رایج بود، جایی که ذرت نقش زیادی در رژیم غذایی داشت.
