گیرنده های آدرنرژیک (گیرنده های آدرنرژیک) واسطه اثرات متنوع انتقال دهنده های عصبی سیستم عصبی سمپاتیک، نوراپی نفرین و اپی نفرین، تقریباً در تمام نقاط بدن است.
هدف از گیرنده های آدرنرژیک چیست؟
خلاصه. گیرنده های آدرنرژیک واسطه اثرات مهم قلبی عروقی هستند، از جمله تنظیم فشار خون، سرعت انقباض میوکارد (کرنوتروپی)، نیروی میوکارد (اینوتروپی)، و آرامش میوکارد (لوسیتروپیسم).
وقتی گیرنده آدرنرژیک فعال می شود چه اتفاقی می افتد؟
گیرنده های آلفا آدرنرژیک ابتدا به زیرگروه های پس سیناپسی (آلفا-1) و پیش سیناپسی (آلفا-2) تقسیم شدند.گیرنده فعال شده تبادل GDP برای GTP را تسهیل می کند، که منجر به تفکیک زیرواحدهای α و βγ_ پروتئین G می شود که به نوبه خود باعث تحریک یا مهار فعالیت عوامل مختلف می شود.
چرا داروهای آدرنرژیک به گیرنده نیاز دارند؟
داروهای آدرنرژیک
مستقیماً به یک یا چند گیرنده از این گیرنده ها متصل می شوند تا اثرات فیزیولوژیکی مختلفی را القا کنند. اثرات عمده اتصال آگونیست به گیرنده های آدرنرژیک[3][4][5]: گیرنده آلفا-1: انقباض ماهیچه صاف، میدریاز.
وقتی گیرنده های آدرنرژیک را مهار می کنید چه اتفاقی می افتد؟
عمل مسدودکننده گیرنده آلفا-2 آدرنرژیک آن منجر به وقفه در حلقه بازخورد مهاری نوراپی نفرین می شود.
