بیشتر ماکرومولکول ها پلیمرها هستند که زنجیره های بلندی از زیر واحدها به نام مونومر هستند. این زیرواحدها اغلب بسیار شبیه به یکدیگر هستند و برای همه تنوع پلیمرها (و موجودات زنده به طور کلی) تنها حدود 40 تا 50 مونومر مشترک وجود دارد.
کدام ماکرومولکول ها پلیمر هستند؟
کربوهیدرات ها، اسیدهای نوکلئیک، و پروتئین ها اغلب به عنوان پلیمرهای بلند در طبیعت یافت می شوند. به دلیل ماهیت پلیمری و اندازه بزرگ (گاهی بزرگ!) آنها به عنوان ماکرومولکول ها، مولکول های بزرگ (درشت) طبقه بندی می شوند که از اتصال زیر واحدهای کوچکتر ساخته می شوند.
آیا ماکرومولکول ها همان پلیمر هستند؟
"ماکرومولکول" برای مولکول های جداگانه با وزن مولکولی بالا و "پلیمر" برای نشان دادن ماده ای استفاده می شود که از ماکرومولکول استفاده می شود.«مولکول پلیمر» معمولاً می‌تواند برای مولکولی استفاده شود که ساختار آن از چندین واحد تکرار شونده مشتق شده از مونومرها تشکیل شده است.
آیا ماکرومولکول ها مونومر هستند یا پلیمر؟
پروتئین ها، کربوهیدرات ها، اسیدهای نوکلئیک و لیپیدها چهار دسته اصلی درشت مولکول های بیولوژیکی هستند - مولکول های بزرگی که برای زندگی ضروری هستند و از مولکول های آلی کوچکتر ساخته شده اند. ماکرومولکول‌ها از واحدهای منفرد به نام مونومر تشکیل شده‌اند که با پیوندهای کووالانسی به هم متصل می‌شوند و پلیمرهای بزرگ‌تری را تشکیل می‌دهند.
آیا ماکرومولکول ها پلیمر می سازند؟
بیشتر (اما نه همه) ماکرومولکول‌های بیولوژیکی، پلیمرها هستند، که هر مولکولی هستند که از پیوند دادن به یکدیگر بسیاری از مولکول‌های کوچکتر به نام مونومر ساخته می‌شوند. مونومرها و پلیمرها: بسیاری از زیر واحدهای مونومر کوچک با هم ترکیب می شوند تا این پلیمر کربوهیدراتی را تشکیل دهند.
