غشاهای نیتروسلولزی ماتریکس محبوبی هستند که در بلات پروتئین استفاده می شود به دلیل میل ترکیبی بالای اتصال به پروتئین، سازگاری با انواع روش های تشخیص (شیم لومینسانس، کروموژنیک و فلورسانس)، و توانایی بی حرکت کردن پروتئین ها، گلیکوپروتئین ها، یا اسیدهای نوکلئیک.
چرا از نیتروسلولز استفاده می کنیم؟
اسلاید نیتروسلولزی، غشای نیتروسلولزی، یا کاغذ نیتروسلولزی یک غشای چسبنده است که برای تثبیت اسیدهای نوکلئیک در ساترن بلات و شمال بلات استفاده می شود. بلات و میکروسکوپ نیروی اتمی برای میل ترکیبی غیراختصاصی آن برای اسیدهای آمینه.
چرا PVDF در وسترن بلات استفاده می شود؟
وسترن بلات با استفاده از غشاهای پلی وینیلیدین دی فلوراید (PVDF) یکی از محبوب ترین تکنیک ها برای تشخیص و شناسایی پروتئین ها است. اگر این تکنیک با تشخیص ایمنی ترکیب شود، رفتار یک پروتئین خاص را می توان روشن کرد.
آیا غشای نیتروسلولز آبگریز است؟
بر خلاف پلی آکریل آمید، نیتروسلولز پشتیبان مناسبی برای رنگ آمیزی پروتئین یا خصوصیات ایمونوشیمیایی بعدی است. اتصال به نیتروسلولز
عمدتاً توسط برهمکنش آبگریز انجام می شود (اشنایدر، 1980)، اگرچه نیروهای الکترواستاتیک نیز ممکن است درگیر شوند (Farrah et al., 1981..
کدام نیتروسلولز بهتر است یا PVDF؟
در حالی که نیتروسلولز شکننده و شکننده است، PVDF بادوام تر است و مقاومت شیمیایی بالاتری دارد و آن را برای کاربردهای بازرسی و توالی یابی ایده آل می کند. نیتروسلولز می تواند بدون از دست دادن سیگنال به سختی جدا شود و دوباره بررسی شود.
